λιμός

λῑμός, οῦ, ὁ ([dialect] Dor. ἡ, acc. to Phryn.164, used by the Megarian in Ar.Ach.743, cf. Herod.2.17, Bion Fr.14.4; Λ. ἔχων γυναικὸς μορφήν Callisth. ap. Ath.10.452b; also h.Cer.311, Call.

A Fr.anon.43, Plb.1.84.9, AP9.89 (Phil.), Ev.Luc.15.14, Act.Ap.11.28):—hunger, famine,

δίψα τε καὶ λ. Il.19.166

;

λιμῷ θανέειν Od.12.342

;

λιμὸν ὁμοῦ καὶ λοιμόν Hes.Op.243

, cf. Th.2.54;

λ. αἰανής Pi.I.1.49

;

λιμῷ συνεστεῶτας Hdt. 7.170

;

σκότῳ λ. ξύνοικος A.Ag.1642

;

δείπνου προφήτην λιμόν Antiph. 217.23

;

ἅπανθ' ὁ λ. γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποιεῖ Id.293

;

ὁ δὲ λ. ἐστιν ἀθανασίας φάρμακον Id.86.6

: prov., ἀπολεῖτε λιμῷ Μηλίῳ, referring to the siege of Melos, Ar.Av.186: metaph.,

ἤδη γὰρ εἶδον . . λιμόν τ' ἐν ἀνδρὸς πλουσίου φρονήματι, γνώμην δὲ μεγάλην ἐν πένητι σώματι E.El. 371

.

II a hungry wretch, Men.Kol.78, Posidipp.26.12, Eust. 1828.6.